Hep kaldırım köşesinde başlar hayat
Hatırlar mısın?
Seninle de orada konuşmuştuk ilk
O köşedeki kaldırımda
Başlamıştı masalımız..
Çok garipti aslında her şey
Hiçbir aşka kanacak halim yoktu
Kanamazdım sana.
Günlerimiz aynı halde geçiyordu.
Bir okul koridorunda verilmeyen selamdan
İbaretti kavgalarımız
Yollarımız hep aynıymış
Her ne kadar atışsak da
Yine aynı düzende gidiyordu hayat..
Telaşlı bir hali vardı hep
Hiçbir zaman yabancı hissetmedim onu
Kendimi de.


Gözlerime her bakışında
Bir heyecan okunuyordu yüzünden
Şaşkındı hep
Her ’Git!’ dediğimde,
’Gitmemeliyim..’ deyişiydi
Bana olan inancıydı beni o’na bağlayan...
Her defasında,
Her kırışımda,
Yine o’nun gelişiydi bana sevinçler yaşatan.
Verdiği değerin yüzüne yansıması,
Bilhassa gözlerinden okunuyordu derin sevdası...

Gün geçtikçe alışıyordum o’na
Artık her zamanki o soğuk koridorda,
Sadece o’nu arıyordu gözlerim
Bazen göremediğimdeyse
Anlamsız bir hüzün hükmediyordu yüreğime...
Bana neler oluyordu bilmiyorum ama,
Her susuşumun ardında o vardı.
Sanki hep o’nun ismi yankılanıyordu kulağımda.
Nedeni belliydi..
Ama kabullenmek istemiyordum,
Kanmamalıydım yeni bir masala...
Gün geçtikçe oyaladım
Kendimi
Kendi yalanlarımla!
Yeni bir gün,
Farklı bir umut saçıyordu dünyama.
O vardı!
Ama yoktu benim için,
Olmamalı diyordum hep
Ta ki,
Bir gün uyandığımda
Onu tam içimde hissetmemle son buldu içimin yalanları
Tam içimdeydi!
Yüreğim çığlık çığlığa savunuyordu o’nu bana!
Artık kendi içimle savaşamıyordum
Ne zaman elim telefona gitse,
Gelecek bir çift sözü bekliyordum
Ve hiç geç kalmadı o söz..


’SENİNİM..’ deyişimle,
Hayat buldu anlamsız olan her şey!
Yeniden başlamıştım hayata
Sıfırdan!
Gönlüm,
Avuçlarına alıp sarmıştı sanki o’nu
Öyle güzeldi ki içimde.....
Hiç değişmedi.
Yıllar sonrasında bile değişmeyecek!
Bu bir AŞK’a,
BİN AŞK katacak,
Ve seni
Ölene dek seveceğim inan!...