biliyordum
bugün yola çıkmıştınız
adınız gönüllüydü
sözünüz gönüllü
yazınız gönüllü...
insani yanlarınız vardı
hassastınız
müslümandınız
hıristiyan ya da başka bir şey
biz
biz hayatla meşguldük
dünyaya düşkündük
an vardı
ona düşmüştük

nedense
biz
biz müslümansılar
bir kulağımız sizdeydi
bir gözümüz de
akşam oldu diziler, filmler izlendi
yatılacaktı
zira vücut çok yorgundu
biraz daha takıldık
sonra
sonra gece oldu
nedense uyku göze girmedi
nedense haberlere takıldı gözler
onlar o koskocaman yiğitler
dillerinde tekbirler
teknoloji marifetiyle
evimizdeydiler

canımız sıkkındı
damarlarımız sıkkın
gecenin sabahında
gözler şişkin
yürekler yangın
sonra
sonra çaresizliği gördük
elimizde kumanda
sesi biraz daha açtık
boğazımıza bir şeyler düğümlendi
yutkunamadık
oradaydılar
haklı ya da haksız
bizdendiler
biz gibiydiler
orada
akdenizin tam ortasında
türkçe sesler duyduk

gözlerimiz dolmuştu
bırakmadık ama
yılgın bir ifade oturmuştu alnımıza
orada mavi marmarada
bir avuç müslüman
silahsız da olur muydu
insanı merhamet korur muydu
ekran başındaydık
ahkam kolaydı
boğazımız tıkandı
hani şu yutkunduğumuz yer
gözlerimiz kızardı
ağlamadık ama
nedense koltukta
çakılıp kaldık
ölü vardı
oradaydı
gözlerimiz yanmıştı artık boğazlarımız tıkalı
mavi marmaraydı
orada türk bayrağı vardı
gerisini bilmezdik
her şey oldu
her şey bitti
lakin bundan sonra hiçbir şey
eskisi gibi değildi