YALNIZLIĞIN ESİRİ OLDUM
Yalnızlığın esiri oldum.
İki metal arasında Kaçışların yaşanmadığı Bir ütopyada kaldım… Kentin saçakları Boynuma dolandı Sustum… Ellerimi kitlediler Ayaklarımda prangalar Haydi dövüş onunla dediler… Zaman geçti sızısı Bağrımı dağladı Nefesimi aldılar Yine yaşa dediler Bu kent şahitti Gördü beni Yaşadı benimle Ama sustu Hayat karşısında mağlup ol dedi Bu kent de beni sevmedi… |