Sözlerimde baharat kokusu mu var?
Genizlerini mi yakar?
Koklamaya mı korkar?
O beni samanpazarında aktara satar.

Çıkrıkçılar yokuşunda ayak bağım var,
Sanır mısın adım atar,
Çözsün beni çıkrıkçılar,
O beni samanpazarında çıkrıkçıya satar.

Kitap yüklü bensiz kütüphanem var,
Arası küf dolu yapraklar,
Tozlanmış yalnız raflar,
O beni samanpazarında semerciye satar.

Esvap giydirdiğim bir mankenim var,
Nerede bu camadanlar,
Hamailler kayıptalar,
O beni samanpazarında modacıya satar.

Kadife kutumda inci-mercanım var,
Atlas kumaşa sedef kakmalar,
Doymuş ustaya artık çıraklar,
O beni samanpazarında antikacıya satar.

Kış gecesine saklanan bir yorganım var,
Üstüme döşediğim yorganlar,
Bir fincan kahvemdi sorarsalar,
O beni samanpazarında kahveciye satar.

Keskin kılıçları anlatan dilim var,
Kından çıkan kılıçlar dostlar,
Susarsam içimi kaplar paslar,
O beni samanpazarında demirciye satar.

Hâli hatrı, aç karnımı soran bir anam var,
Sığar mı bana şimdi zıbınlar?
Çok özledim sizi kundaklar,
O beni samanpazarında beşikçiye satar.

Ezan okundu namaza vakit mi var?
Arslanhane camiindeki saflar,
Bekleyin arakiyyem başımdalar,
O beni samanpazarında keçeciye satar.

Ruhuma isyan eden bir bedenim var,
Urganlara ilmek atanlar,
Ne bekler urganı tutanlar,
O beni samanpazarında Hacı Bayram’a satar.

Aşağıda beni çağıran bir kandilim var,
August mabediyle yan yanalar,
Hacı Bayram-ı Veli diye anarlar,
O beni samanpazarında eskiciye satar.

Abdülkadir Kalay