DEVRAN DÖNER, KERVAN GİDERKırılgan bir gönül, Çıkıp duvarlardan İmkânsız bir umut olur. Görünmez bir renk, Kapkaranlık bir ışık olur Ve Gözyaşı olup akar, Sıkılmış yumruklardan. Çığlıklar sessiz, Onur misafir, Kimlik imzasız... Zamansız bir ömür, Döne döne savrulmakta. Titreyen yaşlı eller, Kurutur sevda güneşinde Med cezirlerin dalgasında ıslanan gözleri. Gencecik simalara taş çıkartır; Parlar gözler... Işıltısı vurur karanlığın gölgesine, Dans eder gece. Bilmez gönül de Kandırır kendini. Bırakır benliğini, Bu yalancı sele… Akıntı azgın, Akıntı bırakmaz! Çarpar taşlara narin beden, Kan revan olur yürek, Boşadır uzatılan eller; Kimsesizlik, sahipsizlik Duyurmaz iniltileri… Toprak bırakmaz Azgın suyun derinliğine, Sarar onu benliğine Okşar sevgiyle Ve çiçekleri örter üzerine. 30.5.2010 SERAP HOCA |
Toprak bırakmaz
Azgın suyun derinliğine,
Sarar onu benliğine
Okşar sevgiyle
Ve çiçekleri örter üzerine.
yaşama ve insanın içselliğine dair harika bir şiirdi..
kutlarım dost..
sevgim ve saygımla..