FridaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kendi tanımıyla” uçmak isteyip de uçamayan bir kuş’tur
Frida KAHLO Kırlangıç kaşlı kadın İçsel yalnızlığında kördü uykular Renklerde dans ederdi düğün alayı Kolları kırıktı fırça darbelerinin Gidip geldikçe vurulurdu bir ceylan Aç uykusunda sırnaşırdı vahşi kediler Masum bir aynanın izdüşümüydü Umarsız gölgesine düşen bakışlar Yüreğinden sanatı emziren bebeler gibi Şehveti taşımıştı tahta bacaklı karyolasına Ve doğum sancısını renklerde gökkuşağına Topraktan fışkıran demlerdi piç sevdalara Kuru dallarına ilişmiş ayrık otuydu Hiçsizliğin Taverna müziğiydi bakışlar Dinsel bir ayinde dalından sökülen ceninler Yeniden yapıştı ait olduğu rahim aralarına Döşü yırtık bir kuşun ince cavlak senfonisi Kim duyardı gözleri fırlamış beyaz ölüleri Süzülen her kırlangıç arasında Papirüs derisinden sızan feveran Alına çivilerdi Ademin elmacık kemiğini Kara kaşın firariydi Meksika gecelerine dolan Bir kadının beyaz tuvalde işsel dürtüleriydi Her yüze kendini kilitlemişti bakışlar Saçlarından dökülen filizler Yalnızlığı oynayan resimlerde ağaç oldu Sonra dallarında uçuk kaçık Frida’lar 29.05.2010 her ölüm ardında hiçlik bırakır eğer yoksa sanata dair derin izler sadece bir dua ama bazıları da kocaman tablolarında yalnız ve devasa kadınlar iki kaşından kırlangıç akan kadın Frida KAHLO |
ço güzel dizelerdi okudumgum şiirdeki dizeler...
sevgı ve saygılarımla...