1. koku

neydi otelleri boş bırakan
halbusu ne çok yalnızlık vardı dünyada
bir lavanta koparıp bırakırdım avucuna
sen duvar kağıdından manzarasına bakardın
kokunla dolduramadığın odanın

2. korku

üvey insanlardan öz dostluklar dilenirdik
acaba diyorum
biz avuçlarımızı yere baktırarak yanlış mı ettik
halbuki bize yakın olan/ölen onlardı
her kitapla intihara imrenirdik

3. zaman

insan ömrü kaç adımdır
sadece yürüyerek nasıl intihar edilebilir
uzar durur gözlerinin gölgesi
uzar durur yaşamak
ve acı
dudaklardan sarkan bir çift söz giyer çıplağına

4. urgan

eller soğuk olduğu için
sadece ölüm yazıldı yüzüne
asma suratını darağacı
senin çiçeklenmeni bekleyen insanlar da var
ve
tanrıyla “dört mevsim de bahar olsun” diye
pazarlığa oturdular

5. çocuk

onlar ki
toprakta karınca
suda balık
havada kuş kadar çokturlar
ama büyüttük işte
şimdi bizler kadar
yokturlar

N. H. RAN