uzun atlamaAdını kaybettiğim bir kuşu arıyorum Adını unuttuğum bir yemini Tanıyorum, tanımalıyım insansam Çekmek istiyorum denizi toprağından Ve vurduğum anılarımı canlı tutmadan Aynasız, aşksız, insansız terli gözlerle Tarıyorum kıyılarını Nefretin kurşun oluyor fırlıyorsun apansız Sonra bir beden tanıyorsun benden uzakta Tanımadığın coğrafyalar denizsiz bir sofra oluyor Kuruluyor insan ayakları yere İnsanlar nöbetleşe tutuyor zamanı İnsanlar nöbetleşe tutuyor dünyayı Ben o vakit uyanıyorum uykumdan Sen uyuyorsun Düşleri kör olmuş gözlerinle Dehlizlerimde boğuluyorsun Adını kaybettiğim bir kuşu arıyorum Kimler olmadı ki sen Kimler tutmadı ki yemininden Bir sen biliyorsun ağından çıkan bulutçukları Yusufçuklar kuştan saymaz uçurumları Kimler yıkanmadı ki yağmurunda güpegündüz Üstü anne kokan şehirsiz gecekondularda Çeşmelerde su kavgaları, sokak taşlarını tanırsın sen Adını kaybettiğim bir kuşu arıyorum. Piyano derslerinde parmak uçları… Bir virgül her şeyi değiştirir, Güldürür kara dağlı ormanları. İpte salınan son isteğim: Dava düşmüştür! Ve bir final gelebilir sana başımın üzerindeki Ama Gizlidir vurucu olan Çünkü faili meçhul yabancı değilizdir hiç Ve yine Ve utanmadan Yusufçuklar kuştan saymaz uçurumları |