ANLIYOR İNSAN ...
Yıkılmadan yol almak istedim .
Üzülmeden yaşamayı ... Belki de başlangıç noktasına gelmeden ... Bitiş noktasına gelmeyi ... Hep sevinmek istedim belki de ... Ama cevremde onca neden varken ... Sevinemedim . Hiç üzülmemek istedim . Ama hep üzüldüm Hiç kaybetmemek istedim . Kaybolmamak ... Kaybettiklerim için üzülmemek istedim . Ama yaşam bizi hep hüzne bogdu . Yana yana Kaybederek ... Üzülerek ... Kül olduk bu hayatta ... Bittik . Ama anlıyor insan ... Kaybetmeden ... Kazanamanın olmayacagını ... Üzülmeden ... Sevincin olmayacagını ... Başlangıç noktasına gelmeden ... Belki de bitiş noktasına gelemeyecegimizi ... Herzaman sevincin olmayacagını ... Anlıyor zamanla ... |