kara yazı
beyaz ruhlar sürüsüne hücum halinde
adımları tenleri kadar ak değil
zinciri kır_mak isteseler zor soluyor nefes kendini
katrana bulanmış ciğerlerinde





kara bulutlar
beyaz semanın heybesin/de saklı
düşmek kalkmak alın yazısı gibi sanki
tek bir kanat bile özgür uçmuyor havzasında
haykırış yoksul sessiz çıkıyor





kara sözler
beyaz sayfalara küs kalem ağlıyor
yırtılmak son gibidir yazan yürek için
o an
hücre bölünür ölüme uzanır usulca
dirilmez uykular üstünde onca ağırlıktan





kara gece
beyaz rüyalara kapatır kapısını
kilit çelikten kesmek ister canın son azmiyle
nafile deneme nafile bir kaçış elin kolun bağlı
karşında ki cellat seni çağrır gel diye
gözyaşların süzülsede





kara peçe
beyaz alnına yapıştı bin günah gibi
tövbe yemin kar etmiyor zalim yüzlerde
geriye dönme sakın
gülmesin şeref saydıkları
suçun yoksa ezilme karşısında
dik kal son borcunu verene kadar allaha






aslında
kara ve beyaz kardeştir
eş kanı paylaşır
yalnız tek bir nokta ayırdı yollarını
yaratılışdan beri
aynı habil ile kabil gibi..................