Son kullanma tarihi geçmiş bu aşkın
şimdi analadım
o yüzden küf tutmuş yüreğim...

Bu aşk bozumundan kalan şarkılarım var
içleri sızlatırken gözleri sulayan...

Sır sızıyor hayatımın dibi çatlak testisinden
ilacıma bıraktım sızılarımı Azraile korkularımı
ölüm artığından payıma düşen sayfanın
acılarını taşıyor postacılar
sensizliğin doğru adresine

Yaşamak anlamsız geliyor
sevgi ile büyüttüğüm sevdama
verdiğim her nefeste yanıyor
her şeyim sandığım aşk
ateşe kül oluyorum...

Kendimi soyutladım
nüfus dairesinin varlık diye nitelendirdiği adlardan
silindi imzam üstünden...

Sahi
yazılı mıydı kara kaplı defterde tinsel varlığın iksiri
dokunabilir mi sesim kulaklarından iç huzuruna?

Sendin severken inciten beni
tökezleyip düşsem de o katı yüreğinden
dizlerimden sıfır rh pozitif kanımla imzalamalıyım
Yani
sağlam deliller kalmalı ardımda
yokluğum ne zaman fark edilir bilmiyorum ama
işte o zaman açılmalı
varlığımla yazdığım hatıra notları...

Sana yazdığım mektupların sonunda
adımı mühür diye basmalıyım
seni içimden çıkaranlar
sevamdan tanımalı beni...

Hayat yorucu bir yol
yokuşu düzlüğünden daha fazla
varlıkla yokluk arası...

Yorgunum sensizliğe hazırlarken cüssemi
bitmeyen acı ile
ve bir anlık kırgınlıkla seni yazıyorum
yazdığım seni sevdiğim için
ahh benim son ışığım son sevdam
yazdığım mektuplar sarı saman kağıtlarda kalıyor
ben meleğimle kucaklaşırken
onu sen sanıyorum....

Hafize Hanaylı.