GÜLCE-Triyolemsi(Üçleme)

GÜLCE EDEBİYAT AKIMI

ŞİİR TÜRÜ:TRİYOLEMSİ(üçleme)
***********************************************
1-Batı Edebiyatı şiir türlerinden olan ’Triyole’ nin değişik bir versiyonudur.Adına üçleme de denmektedir.

-Mısra yapısı şu şekildedir

..............................................................(1-a)
..............................................................(2-a)

..............................................................c
..............................................................c
..............................................................c
..............................................................(1-a) -Mısra aynen

...............................................................d
...............................................................d
...............................................................d
...............................................................(2-a) mısra aynen

3-Burada a-b-c-d kafiyeleri göstermektedir.(1 ve 2) de mısranın baştan sona tamamını göstermektedir. Yani ilk mısra hiç bir değişikliğe tabi tutulmadan, BİRİNCİ MISRA BİRİNCİ DÖRTLÜĞÜN DÖRDÜNCÜ MISRASI olmakta; İKİNCİ MISRA DA İKİNCİ DÖRTLÜĞÜN GENE DÖRDÜNCÜ MISRASI OLMAKTADIR.

4-Genellikle 8 artı 8=16 hece ölçüsü ile yazılırsa da, bu mısra yapısına bağlı kalmak kaydıyla, şair dilerse 7 artı 7=14, 6 artı 5=11 veya başka ölçü ve kalıplarda da değişik ’Triyolemsi’ler yazabilir. Önemli olan ilk-BEYİT’-teki iki mısranın aşağıdaki dörtlüklerde aldığı yerdir.

5-ilk BEYİT’in mısraları da kendi arasında mutlaka kafiyeli olmalıdır.(Öneren Mustafa Ceylan ve Ekrem Yalbuz)

(Gülce Edebî Topluluğu)

Gurbette sılayı özlemek... Esen yelde, uçan kuşta toprağımın kokusunu duyumsamak nasıl bir duygu, bilir misiniz? Ben...

1.

Havası suyuyla çeker oralar beni,
Mecnun gibi kuytulara soralar beni!

Gümanım var, karlı dağlar kalkmaz aradan,
Anaya babaya, dosta selâm buradan!
Gözümde tütüyor sıla, nasip Yaradan,
Havası suyuyla çeker oralar beni!

Firkatin bağında açar yoksul güllerim,
Deremedi çiçeğini yaslı ellerim!
Ne hâyâlde ne düşte yâr, susar dillerim,
Mecnun gibi kuytulara soralar beni!

2.

Meftun diye can kafeste vuralar beni,
Fatiha’ yla bir çaputa saralar beni!

Çekilmiyor kahrı gurbet, çile baştadır,
Ne bir haber ne mektup var, gözüm yaştadır!
Derdim bir değil yüz bindir, akıl şaştadır,
Meftun diye can kafeste vuralar beni!

Refika’m der, gün özlerken gölgeye düştüm,
Sağalmayan yaraları deştikçe deştim!
Kalmasın hak üzerimde dostlar, ödeştim,
Fatiha’ yla bir çaputa saralar beni!

Refika Doğan-Antalya -Aralık 2006


not: değerli yorumlarıyla paylaşımıma destek veren dostlarıma ve değerlendirmeleriyle onurlandıran "edebiyatdefteri " saygıdeğer yönetimine sonsuz teşekkürlerimle, saygı ve dostluk selâmlarımla...