GÜNEBAKANTrakya ovasında Günebakanlar tarlada Sabah güneşi alıyorlar hazla Koşuyorlar hızla olgunlaşmaya Açmışlar güneşe başlarını Geçsek de geçmesek içinden İşte ordalar asırlarca Cümbüşü yeşilin sarıyla Kalan kalmaz gelen gelmez Gönül bu, hiçbir aklı beklemez Beklenir umutsuzluk umudunda Dağlardan taşıdı gönlü sular Güneşe çevirdim yüzümü Yıllarca kırlarda kuytularda Çaresizliğime çare oldu doğa Çaresiz kalındı toplumda Gidiyorlar geçiyorlar çocuklar En küçüğü biraz daha yanımda Dünyamız onunla yarı yarıya Büyükleri ayrı dünyalarda Çocuklarım ovanın öbür ucunda Ufuk kadar uzak, yakın dünyalarda Yanarak ararken en yakınımı Yalnızım giderken sona İsmet Evren 15.07.07 Pz.09:05 |