kahrolan aşk
Zifir rengi zindan bir geceyi
Kara bulutlarla boyamak istiyorum. Alev kızılı hoyrat damlalar düşmeli dörtnala, Ateş yağmalı göz pınarlarından. Son kez sokaklarında yağmak, Damla damla kahrolmak, Zirvelerinde sarp kayalar olmak, Çıkıldığında en tepesine, İnilmeyecek bir yol olmak istiyorum, Bizim köyden sizin köye… Dönüşü olmayan, Gidişimde adım adım sen kokan, Başı sen, sonu sen bir yol… Vardığımda, aşka doğru durmak, Girildiğinde bir daha asla çıkılamayan, Zirvelerde kuytu bir mağaran olmak istiyorum… Sensizliği unutturmayacak Uçurum olmak istiyorum. Denizlerde kan kızılı vahşi dalgalar, Hapishanelerde soğuk parmaklıklar, Mezarlıklarda taş, Yazın ortasında kar olmak istiyorum Son kez… İstedin diye Bu gece kahrolmak istiyorum. Çıldırmışçasına ağlamak Ve ölmek istiyorum, Yazın en ayazında donarak… Hoşça kal yaban çiçeğim… “Kahrol!” dedin ya bana; Hiç bir şeyin önemi kalmadı bu aşkta… Bil ki… Ölümüm kol geziyor Ayaklarının ucunda… Şiirime katkılarını esirgemiyen ,yorumuyla şiirime ruh veren ; büyük ustad suskun bir adam (turgay) bey’e sonsuz teşekkürler... |