0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
922
Okunma
rüzgarın önünde tutunmaya çalışan kuru yapraklar gibiyiz..
dört bir tarafa savruluyoruz..
yüzümüzde, nasıl..diye bir sual..
kendi ateşimizde kavruluyoruz..
düştüğümüz, çıkmazın tek sebebiyiz..
kalmışız yapayalnız..ortasında denizin..
çırpındıkça batıyoruz..
ne gözlerimizde fer,ne dizlerimizde mecal,
çığlıklar atıyoruz..
hali yok kurtulmaya bedenimizin...
kabarmış ha kabarmış, şaha kalkmış nefsimiz..
alkışlar tutuyoruz..
bilmiyoruz..nedendir bu hal..
geçmişi unutuyoruz..
isyanlarla harcanıyor, bahşedilmiş nefesimiz..
düşmüşüz bir kere, kapılmışız hayatın çarkına,
dişlileri kıramıyoruz.
ne gün gösterir bilinmez yüzünü..ufuktan hilal..
bir türlü varamıyoruz..
neden geldik, neden yaşıyoruz, nasıl öleceğimiz’in farkına...
ahmet turgut atlık
