Öfkem;
Senide yenerim bir Gün,
susturur-gömerim-unutkanlıkla Tarihe.
"- Yalan’dır, yakılmadı, yandılar!" derim ve birde,
Ad takarım Takvime;
"- 2.Temmuz.1993, Sivas Katliamı" der,
alır Kuyruğumu Apış arası
çeker giderim.

Öfkem;
Ama İçimi kemiren bir Şey var,
Kurt!
Birde "Canı çıkası-Adam olmayası"
Umut!
"- Ne güzelde kurtarmıştım Paçayı" derken,
dürter,
iter,
rahatsız eder Birileri beni Hala’mın Mevlüt’ünde. (*)
"- Git Sivas’a!"der, giderim.
Yalanla-Unutkanlıkla-Rahatla "Mutlu olmak" varken.

Öfkem;
Kapa Gözlerimi-indirir Kepenkleri, tıka Bilgiç-Kulaklarımı
İlm-i Medeniyet ve Hak-Hukuk’la, Alamanya’da.
"- Ne Türkçe konuşmak,
ne türkçe Gazete-Kitap-Medya,
na’ber Türkiye!m ?"
Derken: Bir Rüya görürüm o Günün Gecesi.
"- Hayır! Hayeldir, Surettir. Hayırdır İnşallah!"
İyi-Sıhhate-Olsunlar niyetine eylerim anlamını.
Fakat;
Yemez tabi bunları,
yutmaz Yalan-Kıvırmaları;
"her Kıvrımı gerçek, her köşesi doğru, her Hücresi özgür, her Atomu hür"
olan Beyin!

Öfkem;
"- Tek Şansın Unutkan olmaktır." der Dilin.
"- Onuda Beynin yer ama biz yemeyiz" der,
Kepçe-Kulaklar,Yalana-Yatak-Dudaklar,
Fıldır-Gören-Gözler,
Af’fını kendin verdiğin Hüküm,
Beraat!

Fakat;
Nazım’ın Mısraları
(1962’de Sıla’da, belkide Demokratik Doğu Almanya’da yazdığı)
burada birden-bire karışır İşin İçine,
delinir-gider Köselesi Yanık Yüreğim;
"- Birşeyler yazmalıyım..."
Diye başlar,
"- Yüzde-Yüz-Yalansız...
ve devam eder;
"- Birşeyler yazmalıyım
İçimde Birşeyleri yakalayarak.
Kova salıp içimdeki Kuyuya, Su çekmeliyim"
Der,
biter.

(*) Sivas (1) KİM BİLİR? Şiirinden