Bir yolculuğun, mecburi istikametin de
Hangi yön denk gelirse
O yöne düşmek kalır bize
Yaşanacak bir ülke kalmayınca geride.

Elde avuçta ne varsa satılır, umuda yolculuk için
Derken, bir araç görünür uzaklardan
Sanırım bizi buralardan götürecek araçta o olsa gerekti.
Son pazarlıklar yapılıyordu, yolculuk için, üç aşağı üç yükarı
Araç yaklaştığında, arka bölümü açılır,
aracın içi karanlık ve genzi yakan rutubet kokusundan geçilmiyordu
İçerde yaklaşık yirmi yirmi beş kişi vardı, hepsi de umuda yolculuğun
mecburi istikametindeydiler, caresizce .
Belki, yolun sonuna gelmeden, havasızlıktan da ölebiliriz, kim bilebilir .
Ama, umudu, umutsuzluktan yaratmakta böyle birşeydir işte !

Akşama doğru araç yol alır
uzunca bir zaman geçer aradan, içerisi hep karanlık olduğundan
gündüz mü,yoksa gecemi pek fark edemiyorduk.
sanırım üç beş gün oldu yola koyulduğumuzdan beri.
Sonradan içimizde fenalaşanlar oldu, kimseler duymuyordu yardım çığlığımızı
Göz gözü görmez zifiri karanlıkta.
Her an, aracı durdurup,uçurumdan aşağıda atabilirler,
havasızlıktan kokuşmuş cesetlerimizi, diye kötü düşünceler geçiyordu zihnimde.
O an ağır bir uyku zorluyor, göz kapaklarımı,
Uyumak istemiyorum, ama uyku öyle bir tatlı geliyor ki
İstemeden de olsa, yenik düşüyor gözlerim, uykunun derinliğine.

Sonra bir çöplükte buluyorum, bedenimi terkedilmiş
Gözlerimi avuşturuyorum, rüyamı diye ?
Çok sonra anlıyorum, öldü diye atıldığımı,bir hayvan leşi gibi
İnsan değeri, vicdanın maddiyata döndüğü anda sonra
Para etmediğini, anladım .

"Anladım ki, git gide tüketiyor, insanlık
yüreğinde ki, merhamet gibi değerli varlığı."

Şimdi hangi dilde haykırayım size, kendimi ifade edebilmek için.
Ki, dilim lal olduysa, çaresizlikten
Bir de, önceden bildiklerimi unutturan,
Şu mülteci yalnızlığı, sarmışsa eğer her yanımı
Hangi ülke kabul eder şimdi beni, benliğimi hiç bir ülkeye ait hisetmezken ben...

Oysa bütün savaş ve yıkımlar, mülteci doğurur yarınlara
Ve kimse umutla bakamaz, geleceğe...
Herşey umutsuzluğa meyilliyken !

Mülteci olmak, öyle birşeydir ki ?
Hangi ülke olursa olsun, hiç fark etmez, sığınır yürek, çaresizliğinden.

Yaşar Çetinkaya
Malazgirt.