kahve nöbetlerinde kaybedilen tüm sevgilere ithaf
sen miydin ruhuma batan kıymık
nedense çok sonra farkettim saçlarımıda bir güz yağmurunda kaybettim sonrada onları senin çiçeklere su verdiğin Salıda buldum kendime imkansızı salık verdim imkansız senin gibi yakındı bana alacakaranlığı kahve nöbetleri böldü kediler merak etti kim doğdu,kim öldü aklımı zorladım ışıklar söndü ışıklar söndü uzadı beyazlar içinde bir gelincik sümbüller buna güldü çünkü düğündü biriktirdiğim zulamda ft. |
nedense çok sonra farkettim
Her kıymıkta kaybedilen bir anın acısı saklılıdır.Bu bazen Heyto olur,bazen sevimli bir kuş;bazende soyut bir özlemin ızdırabı.Her türlü kaygıdan uzak,kendine has, okunduğunda Faruk Tabak denilecek güzel bir şiir okudum.Tebrik ediyor ,saygılar sunuyorum.