1.gün

Heyto’yu gördüm
caminin musalla taşıyla
çapraz olan
güdük sandalyeli
açıkhava çay bahçesinde
oturuyor
güle güle bir şeyler
anlatıyordu
ne hayat dolu birader
dedim içimden
göz göze geldik

ben yanına gidemedim
döndüm
kalktı geldi

havuzlu parkta
oturduk fıskıyeye karşı
el radyosunu açtı
saçlarını kısa kestirmiş
kazıtsana Heyto
dedim sana yakışır
yok kazıtmam dedi

iki sigara çıkardı
yaktı

abim çağırdı
gidecek misin
evet,belki

radyoda
benim kanalı aradım
hergün dinlediğim
bulamadım

yanımıza dondurma
yiyen gençler vardı
canı dondurma çekti
sanada alayım dedi
istemedim

2.gün

yazılıydı alnında Heyto
geçkin kır tanecikleri
nerden geldi
aklına deme

kırlarda gezer
saç tokaları yolda
ve taçlar bulur gelirdin
papatyalara dolanmış
içimde sonsuz kıpırtı
duyulurdu
imgesiz
toprak
susuz
ve ben şimdi
kırlardayım senin gibi
gökyüzü herzamankinden daha mavi
saçlarımdan deniz
büyüyor limitsiz

kaçır ahengi
şimdi yuvasından
kırlangıç fırtınasına
tutulmuşum

karıncalar öyle çalışkan
ben ağlamayan çocuklar
bırakırdım parklarda
oyun
zamanı geçmiştir
kırılmış birliktelik
açılmış yaza hazır Haziran

bilgelerin sofrasında
aş var
tuz yok

gökyüzü karanlık
sehpada tüm yüzleri yüzyılın
kırlara yayılmış
müzelik müzikler
kemancı
ve bitmeyen ızdırabın
bestesi

Heyto’ya selam o zaman

Heyto çal bağlamanı
yere
bağlama çalacağız diye
boşuna
bağladılar
ikimizi yine

Heyto
sessiz bilgesi umudumun
tüm gemilerimin
korsan görmemiş kıyılarımın

vazgeçtim
sözcüklerden
yakamoz vadetmişti ay
ay gelip
sadece bunu
söyledi

Heyto kemancıya ne oldu
sana baharlar imkansız
şehirde boş
yazamadım seni

elveda Heyto

ft.