Tıpkı siyahbeyaz fotoğraf gibi içimizi acıtan bir şiir.
Teknik anlamda birkaç şey söylemek isterim. Öneri.
*
1.bölümde ilk dize aradaki virgüle gerek yok bence. (sere serpe yer minderlerinde)
***

Burnumda tandır ekmeğinin kokusu

elleriniz miydi ( yoksa) yanan

yutkundum, söyleyemediklerinizi
--
İkinci dizedeki (yoksa) fazlalık gibi. Çıkabilir.
Üçüncü dizedeki virgül de öyle. > (yutkundum söyleyemediklerinizi)
*

sustuk.
sustuk.
sustuk.
---

Burada, üç kez (sustuk.) yerine, bir kez (sustuk) yeterli bence. Nokta'sız.
* *

takılarını değiştiren

ve sadece gözleriyle konuşan

birer evcilik oyuncusuyduk.

---------
Burası için de önerim: "Ve"siz, di'li geçmiş zamandan kurtarılmış (çünkü üstte "sustuk" var, altını da içeriyor)

takılarını değiştirirken
sade gözleriyle konuşan
birer evcilik oyuncusu
-------------------------------------------
Dize sonlarındaki tüm noktalar çıkarılmalı.
**

Evdeyim

kırılgan bir ışıkla gözyaşımı ( üleşen)

(dikenlerin üstünde.)
-----

Bitişteki ikinci dizede (üleşen) yerine, belki daha yaratıcı/çağrışımlı bir şey olsa. Belki şöyle:

Evdeyim
kırılgan bir ışık soğurur gözyaşımı
**
Bence, bu iki dize yeterli.

"dikenlerin üstünde" çok söylenmiş; aklıma hemen bilindik bir şarkının sözlerini de getiriyor. O nedenle de uzak durmalı.
Bu şiire -o yönüyle- katkısı yok. Özgünlük bakımından.
***
O bölgenin insanı, ağalık-feodalite-erkek egemenliği (ve tembelliği) bağlamında;
dil ve başka alanlardaki özerklik/özgürlük taleplerinden çok daha önce, -keşke- kadına yapılan bu zulmü, çağdışı uygulamaları
sorgulayabilse... Son verebilse. Kahvede sabahtan akşama okey taşlarını sayacağına...

*
Berdel, bir insanlık ayıbı.

Ahmed Arif'i yetiştirmiş topraklara yakışmıyor hiç.

*
Teşekkürler naif kalbinize.