ÇİĞDEM KIZ
Sarıçiğdemim rüzgârla savruluyordu
Etrafa bakıyordu ama gözleri buğulu Sıkıntılı belli hiçbir şeyi görmüyordu Kırılmıştı bir kere çok acı çekiyordu Boyu uzun sülün gibi çok da endamlı Hayat onu bezdirmiş ondan biraz nazlı Gökyüzü dumanlıydı boynunu eğmişti Yüreğini sarmıştı bir kere aşkının ateşi Ela gözlerden yaşlar akıp gidiyordu İç çekişleri herkesin içini yakıyordu Kocaman kalbi çaresizdi yanıyordu Acımasızdı dünya o karşı duruyordu Görünüştede hep açıyor yaprakların Bir bir dökülüyor topluyorum etraftan Değiyor mu bilmiyorum çektiğin acılara Çiğdemim gelemeyeceksin bir daha dünyaya Nihal / 18.04.2010 |
Kalemine, yüreğine sağlık, tabrikler.