BOŞA GEÇMİŞ BİR ÖMÜR
Parlayan ışıklar karşısında
Eser yok denizin maviliğinden Sert rüzgârlar esiyor yüreğimde Bırakmıyor bir yudum sevgiyi bile Kararmış gönlüme aydınlığı esirgedin Mutluluk ekmiştim sen çöle çevirdin Sevinçle besleyip büyütmüştüm Sevgi damlalarını bile alıp götürdün Küskünüm sana hayat küstüm ben Yüreğimi açtım sana ne istedin benden Bana kastın mı var nedir bilemedim Mücadele edemem beni yok edip bitirdin Umutlarım bitti gözlerimin feri söndü Ömrümün son günleri yaşayamadan geldi Aşkı beklerken bak saçlarım aklarla doldu Kıymetini bilemedim hayat seni çözemedim ben Boşa geçmiş ömürden şimdi kalan geriye Çektiğim çileye değmeyen bir yaşammış meğer Fırtınalarla boğuşurken yenilen bir beden Anılarına bile sahip çıkamayan ben Nihal / 18.03.2010 |
Çektiğim çileye değmeyen bir yaşammış meğer
Fırtınalarla boğuşurken yenilen bir beden
Anılarına bile sahip çıkamayan ben
finalinizi çok beğendim...şiirin yükünğ taşıyan dizlerınızı tbrık ederım.sağlıcakla kalın