Kocaman yeşil gözleri hayretle açılmıştı
Öyle şaşkındı ki ancak çığlık atabilmişti
Gözlerine inanamamış dizilmişti gözyaşları
Sandalyenin başında öylece kalakaldı

Kimse bilmiyordu ki onu sevdiğini
Kalbi yerinden fırlayacak gibi
Alı al moru mor oluyordu yanakları
Yüzünden okunacak sanıyordu duyguları

Karışındaydı işte ışıl ışıl yanıyordu
Deniz mavisi gözleri içini yakıyordu
Seviyordu hem de ne çok ölürcesine
Öylece bakması bile ona yetiyordu

Canından çok sevdiği masanın karşısında
Arkadaşlarına bir şeyler anlatıp gülüyordu
Bakıyordu ama bir türlü onu görmüyordu
Oysa nereden bilecekti ki birazdan olacakları

Aniden onların masada bir genç kız belirdi
Canıyla o anda sarmaş dolaş oluvermişti
Sevgilim diye tanıtınca kararmıştı gözleri
Birden başına bütün dünya yıkılmıştı sanki

Nihal / 04.05.2010