Satırlara dökülen yürekte ne intikam var ne de öç alma aslında.. Olsa olsa kendiyle, hayatla, yaşanmışlıklarla hesaplaşma içinde.. Ve derin bir kırgınlık, kızgınlık, bıkkınlık, hüzün isyan var en çokta..
Çok sevdiğim bir söz vardır, paylaşmak isterim. Der ki; 'Dal rüzgarı affeder ama kırılmıştır bir kere'... İşte öyle bir halde yürek!
Kırgınlık öylesi derin ki; bazen de o kişiye/olaylar karşısında hiçbir şey hissettiremeden, hiçbir şey olmamış gibi devam ederken yaşamaya lakin anlaşılmadıkça daha fazla kırılmakta.. Külleri karıştırıp yaşama, umuda, yaşama, tutunmaya dair birşeyler aramak ve bulamamak, yıkılmak gibi derin bir hüzün var 'Şiir'de ve yürekte... Acı dolu bir bulut yağmış yüreğin üstüne.. Kanırtır da kanırtır, acıtır da acıtır...
Öylesi hüzünlerdeki yürek; Yerleşmiş bakışlarına, kelimelere, hem içinden çıkmasını istersiniz, hem de ağırlığını taşıyamazsınız, işte öylesi büyük.. Çaresizliğe yakın biraz da.. En tariflendirilemez hali ile sarmış bağlamış, acıtmış ve boğmuş ruhu/sevdalı gönülü ve alacaklarını almak adına bırakmış hesabı mahşere...
Lezzetliydi dizeleriniz. Keyifle okudum.. Dilerim umutlarınız tükenmesin/tüketilmesin..
Saygı ve sevgilerimle...


sera. tarafından 5/6/2010 10:01:11 AM zamanında düzenlenmiştir.