Gülüm
Zifirî karanlığı mızrak gibi delerek,
Sonsuz ümitler ile sana geldim bu gece. Yokluğun yüreğime bir köz gibi düşünce, Kıvrandım acılarla, her gün sabahlara dek Baharım hazan idi, gündüzlerimse gece Ruhum, dünyada iken cehennemi yaşadı Buna sevda denilmez, bilmem ki nedir adı Kerem, Ferhat, Mecnun’ un görmediği işkence. Şimdi cismim karşında, hislerim iki büklüm Eşiğine baş koymuş, âmadeyim emrine Dönelim beraberce, eski günlere yine Önümüzde mutluluk bizi bekliyor, Gülüm! |