Annemle Hasbihâl

Dün gece, uzunca bir mektup aldım
Bembeyaz bir melek elinden anne.
Diyordun; ’sizlere çok hasret kaldım! ’
Her zaman bal akan dilinden anne...

O güzel gözlerin, hep gülüyordu.
O tatlı sözlerin; ’Allah’ diyordu.
Düşümde melekler dolanıyordu
Senin hep sağından, solundan anne...

Yine, ’çocuklarım’ demişsin başta,
Artık çocukların ileri yaşta.
Annenin çocuğu, büyümez işte.
Hâlâ indirmedin kolundan anne...

Mektupta bizleri sormuşsun bir de,
Nerde senli günler, bu günler nerde? ..
Sen gittin gideli birlik yok burda!
Herkes gider kendi yolundan anne...

Hep hayır duâlar ederdin bize,
Gelmeyelim diye nazara, göze
İyi biliyorum, gerek yok söze
Bir an düşürmedin gönlünden anne...

Bilirim bizlere çok emek verdin,
’Allah cennetinde cem etsin ’ derdin.
Gittin de bir daha dönmeyiverdin,
Asıl hasret tüter oğlundan anne...

Antalya-2007/05

Halil Şakir Taşçıoğlu