Katran Karasısimsiyah bir boşluk uçtu en kırgın notasından bir ıslığın… utanan gemiler vardı boğazın teninde bir çingene kızının çukur yerlerine göçmüş, bir darbukanın arsız soluğu…/ neylersin sırnaşık bir hüzün, yola koyulmuştu çoktan neylersin belki yılgın bir Macar türküsünde Boşnak bir intihar ezgisiydi gülüşün bir an önce sabah olmasını dileyen/ bir mülteci yalnızlığı… ama bu ölü hikaye kendini imha etti çoktan çoktan, gri-ıslak bir istasyonda tutuklandı bu şiir sen yoktun, durdu dünya, sustu şehir/ neylersin kemirgen bir sevda ciğerime sızmıştı çoktan neylersin çok değil birkaç gün sonra unutacağım yüzünün emredici beyazlığını aklımdan silinecek saçlarının kuzgun nefesi ak-pak ellerin ve öldürücü yürüyüşün… ama… gel gör ki… sensizlik kuşanıyorken bütün gürültülerini bir boşluğun bağrında bu beden katran karası bir göçe yataklık yapıyorken… ve bitiyorken nefesim… neredesin… yoksul bakışlım…/ lal susuşlum… neylersin… Ali Kemal TANYILDIZ |