bir masalın kuytusunda
yanılmıştım
bildiğimi sandıklarımda şimdi bir masal besliyor beni kuytusunda zamandan kovulmuş yer çekiminden hariç bir aşk sebebim gümüş flütten esen rüzgara kapılıyorum üşümüyorum, sadece ürperiyor tenim çekirdeğim canım, canımın ta içi nefesim adın uyuttuğum ne varsa diriliyor kalabalık ormanın yalnızıydım gördün, bildin beni nice taşın, dağların benim renklerim masallar hatırına yaşama kesmeli,uçuşmalı şavkın olmalıyım senin evrenin tüm gölgelerine bölüştürürken kendimi çekirdeğimin neşesini konduruyorum dünyaya çalıştığım masaya, oturduğum iskemleye tanıyorum doğmakla ölmenin mucize aralığını unutmaya ve unutturmaya karar veriyorum hayata dair tüm yanılgıları gülgün |
kuytusunda masalın...
farklı güzelliğe saygı ile.