Uykusuzluk, duygusuzluktan daha iyi,
Hele ki sevgiye inancın tamsa,
Gözlerde fer kalmaz,
Alacak nefes.
Daralır, sıkılırsın boğazlanır gibi.
İrkilirsin belki her duyduğun sesle.
Yaşama tutunursun aldığın her nefesle.
Nefsin hep unut der, umut yok.
Umutsuzluk, mutsuzluktur.
Umudun kalmadığı an,
İnancında kalmamıştır.
Sen sevgiye inanmamışsındır.
Seviyorsan sonuna kadar gidersin.
Önüne çıkan her engele boyun eğersin.
Ders alırsın aştığın her engelden.
Sonra sen ve o kalır.
Aklın fikrin ona uzanır.
Bütün kapıların ona açılır.
Şansın varsa cevap alırsın.
Yoksa şayet benim gibi baka kalırsın.
Yılların aslında hep aşkla geçer.
Aslında sen hep âşıksındır.
Arkadaş, eş, dost hep dalga geçer.
Kız arkadaşsız sen nasıl yaşarsın.
Bilmezler ki senin arkadaşın.
Onların hiç yaşayamayacağı,
Onların aslında hiç inanmadığı,
Belki gözlere hiç görünmeyen,
Sadece sende yaşayıp sende süre gelen.
Bir serüvendir.
Bu serüvenin en güzel yanı,
Tek başına olmaktır.
Yalnızlık, belki adı, öyle tabir edilir.
Ama yalnızken de ölesiye sevilir.