Yol Verin Geçeyim Dumanlı Dağlar!
Durmayın önümde Allah aşkına
Yol verin geçeyim dumanlı dağlar Allah için dokunmayın şaşkına El vurmayın yaram ağlar yâr ağlar Bir yâr için çıkmazlarda kalmışım Bülbül gibi ahu zara dalmışım Çiçek açmış güller gibi solmuşum Elim ağlar gözüm ağlar yâr ağlar Ne arifim ne kâmilim ne deli Ne mürselim, ne nebiyim ne veli Ben de yâr yoluna düştüm düşeli Dilim ağlar dişim ağlar yâr ağlar Yitirmişim ararım gülizarı Yâr uğruna çekerim ah-u zarı Bir goncayım bir çiçeğim bir arı Dalım ağlar balım ağlar yâr ağlar Dayanamam gözlerinin yaşına Görsen hallerimi gitmez hoşuna Çalsam çağırsam ne boşu boşuna Sazım ağlar sözüm ağlar yâr ağlar Bu deli sevdada kalmadı kârım Gül dibinde yanar dumansız harım Kimsesizim nerde benim baharım Yazım ağlar kışım ağlar yâr ağlar Anlıma yazılmış kara yazılar Yüreğimde yarım kaldı arzular Göz, göz oldu yaralarım sızılar Derman ağlar tabip ağlar yâr ağlar Ozancayım yâr sevdamı el bilmez Beklerim yolları cananım gelmez Benim kara bahtım talihim gülmez Benim için alem ağlar el ağlar Fevzi Cahit Ozanca/İzmir |
Değerli ozan : güzel bir hece ve serzeniş şiirinizi beğenerek okudum der,
Sevdanızı el bilsede faydası olmaz zaten der,
Saygılar sunarım.