, ,, ,,,
önce duvarlar ördün kendince
kapısı penceresi olmayan karanlıklarda kaldın ateşlere verdin dört bir yanı korkuların vardı seni aşan yanmaya başladığında anladın ağladın ağladın sıcaktı her yer oysa sen üşümeye başladın bağırdın birden içinden bir şeyler koparcasına senin sağır duvarların vardı kendi ellerinle ördüğün ki duyuramadın sesini bağırdın duymadılar seni sen kendine bile duyarsızdın çokluğun içinde yaşarken yalnızlığını bir an nefeslerin sıklaştı sonra nefessiz kaldın gözlerin tek noktaya baktığında belki de ölüyorum sandın tanrıdan bir el istedin senin sessiz duvarların vardı ve ateşler ve gözyaşları ve korkuların kurtulmak istedin kendine olan tutsaklığından kaçamadın duygularını gizlediğin prangaların vardı duvarların sana yükselirken geceler yastığına ıslandı kıramadın zincirlerini çırpındın hayata tutunmak için gözyaşların büyüdü içinde yalnızlığın korkuların ve sen boğulmaya başladın bir gece daha sabah olurken |
kıramadın zincirlerini
geceler yastığına ıslandı
çırpındın hayata tutunmak için
göz yaşların büyüdü içinde
yalnızlığın korkuların ve sen
boğulmaya başladın
bir gece daha sabah olurken
okuduğum en etkileyici şiir çok güzel....güzel bir tat bıraktı ....tebrik ederim