Kendimle Başbaşa
Cızırtılar eşliğinde son plağımda bitmişti
külü düşmeden sönen sıgaram gibi habersiz zamansa artık şakaklarımda karbeyaz senfoni orkestrasının dinleyicisiydim salonda melodiler hayallerime uçururcasına beni hasret kokar şarkılar türküler sen kokar yastıklar hüznünden sahne biter perdeler kapanır benim ritimlerim başlar kendimle başbaşa alkışlar kulaklarımda çınladıkça arsız gözyaşlarım akmakta kış sabah papatyanın sarısı kadar uzaksın bana... |
tebriklerimle