2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1004
Okunma
Cızırtılar eşliğinde son plağımda bitmişti
külü düşmeden sönen sıgaram gibi habersiz
zamansa artık şakaklarımda karbeyaz
senfoni orkestrasının dinleyicisiydim salonda
melodiler hayallerime uçururcasına beni
hasret kokar şarkılar türküler
sen kokar yastıklar hüznünden
sahne biter perdeler kapanır
benim ritimlerim başlar
kendimle başbaşa
alkışlar kulaklarımda çınladıkça
arsız gözyaşlarım akmakta
kış sabah papatyanın sarısı kadar
uzaksın bana...