FISILTILAR
pianoda sen
rıhtımda sen solan çiçeklerde yine sen bacakları uzayan şu bitkin gölgemde gölgelenir yere dökülmüş açılmamış çiçekler ve yalnızlığım bir fısıltı halinde aklından geçenleri okur durur duruma göre de oklar uydurur onlar ki saplanır gönlüme ve yine onlar ki aslında gerçek yaralarım ruh yaralarım hiç ölmeyecekler ya, aşka emanet edilmiş lakin pek çok hırpalanmış çocuklarım acılarım yokluğun solan çiçeğin son bakışı, bitkin ve üzgün ayrılmadan toprağından ayrılmak bu hayattan kalbimin çiçekleri ki onlar yeşerdiler, renklendiler senin sevginle şimdi onlar hep üzgün ama onlar hep üzgün.. |
Sevgi ve saygıyla...