Çocukluğumda başladı, hakkımdaki kararları
Ama idrak etmiyorlar; verdikleri zararları
Biz biliriz edasıyle hayatımı mahvettiler
Şimdi gelipte sarsınlar, açtıkları yaraları.

Giyeceğim ayakkabı, elbiseyi onlar seçti
Gezeceğim arkadaşa yine onlar değer biçti
Çocuktur anlamaz diye benim fikrim sorulmadan
İşte benim çocukluğum böyle bir yaşamla geçti.

Okul tercihimde bile benim fikrim alınmadı
Sen anlamazsın diyerek sevdiğime salınmadı
Öğrencilik böyle geçti, okul hayatı da bitti
Ama sonuç hüsran idi: bir netice alınmadı.

Artık büyüdüm diyerek kendime gelmek istedim
Gönlüme bir aşk doğdu ki onu ölesiye sevdim
Tek düşüncem o olmuştu, ona sevdalanmıştım
Ama ben hala çocuktum sevdiğimle evlenmedim.

İşte hep böyle yapıyor annelerle babalar
Güya bizi sevdiğinden bunca gayret çabalar
Ama demiyorlar ki biz her şeyi bilmeyiz
Hayatları mahvediyor bu düşüncesiz atalar.

Şimdi artık sıra bizde; bizler bari yapmayalım
Canımız kadar kıymetli evlatlara kıymayalım
Onlara değer verelim insan gözüyle bakarak
Beraber karar verelim birlikte mes’ut olalım.