YOKUM..
Yalnızlık gözlerime ,bakındı melal melal,
Kalabalık var ama, ,içlerinde ben yokum, Kudema şahsiyetler birer figüran gibi, Çoğun içinde bir hiç, hiçin içinde çokum. Gözlerim boş boş bakar,yüreğim dolu cürüm Kullar birer madalya, arkaları muamma, Ruhum candan mücerred,tek başıma yürürüm, Meczub bir insan gibi, doğru yoldayım amma. Cesedimde hamaylı, negatifte kimliğim, Sühan kalmadı dilde,nazarım yerle yeksan Afaka gider ruhum,halim vecd’ dir bildiğim Ruhum, çerağ içinden ilahi nura aksan Zincir zincir paslıdır,dünya denen pranga, Neye yarar rengarenk ,çıksa ebem kuşağı, Bakışlar yalancıdır, sözler alafranga Duygusuz uçurumdan,atsamda al aşağı.. ebem kuşağı=gökkuşağı melal=gamlılık kudema=ileri gelen büyükler cürum=çukur mücerred=yalnız tek meczub=ilahi aşkla kendinden geçmiş hamaylı=muska sühan=söz kelam vecd=unutacak kadar ilahi aşk hali çerağ=mera otlak |