Masalsız Kalan Uyku.../Bir uyku boyu kemikleri kırılan sözlerimi Bal mumu düşlerime sarıyorum vişne renginde…/ Nasıl da uyumuşum kapısında masal şehrinin! Yıldızları doğmak üzereyken sesinin… Anka mı yasladı başımı göğsüne? Saçlarımı mı çok sevdi uyku perisi? Yoksa masalından erken çıkmış bir rüya kelebeği mi kondu kirpiklerime? Sanki şehrinden geçen ırmak kıskandı da, yatağını serdi sesimin önüne… Sanki yolunda her adımıma sevdalı bir ninni uyandı… Kaç gün Kaç gece Dayandım da Masal şehrinin tam da kapısının önünde İpek mendile dolalı sesini gözlerken; Uykuya daldım… Uyandım /Avcunda ısınmış gibi/ Sıcacık bir kıvrımından rüyanın… Bir de Masalımı duysaydım... ezgi ç. 17.04.2010 |
katlanır ve susardı sonuna
şiirler vardır kelebek gibi
uyku perisi düşleri kadar
kısa...