"- Uuuy! Madımak-Madımak. Bugün Başım Efkarlı.
Sağır olası Dilim,
Dilsiz kalası Gözüm,
körolası Belleğim
Kafiye-Hece düze
Sivas’a Ağıt yazdı."

"- Duuuy! Madımak-Madımak. Nerde İtfaye, Su’yun?
Hani benim Güvencem, Polis-Asker-Candarma?
Nö’ren Hocam, Ulemam? Ben neyleyim Ateşi?
Kan-Kin-Öc değilim ki,
Kışkırt-Kandırt-Saldırt’mam!"

"- Yaaan! Madımak-Madımak.Sanma ki "Yalnız" yanar.
Veysel’in Gözü yaşlı,
Cami-Mescit-Medrese
kitle-kitle Sivas’lı."

"- Gööör! Madımak-Madımak.Düşle de, gel-gör-beni.
Laik’e Kafir diyen, Sivas’ı sildim senden.
Haritamda bu Delik, İçin-Kenar yanıyor.
Her Yılın her-bir-Günü,
tüm Ülkeyi sarıyor."

"- Güüün! Madımak-Madımak; 4.Eylül.919 Birinci Kongren Bugün.
2.Temmuz.93, İkinci Kongren Sivas!
Sana bulaşan bu Kan,
Atam’a ulaşan Can, 35 Aydın İnsan;
"Ya İstiklal, Ya Ölüm!"
Kararıyla yanıyor.

"- Geeel! Madımak-Madımak.364 Gündür, Yılın.
Canımdan eksik bir Gün,
Takvimimde bir Yaprak!
35 Meşale’yle
Yandı-Düştü-Toprağa!"

"- Kaaalk! Madımak-Madımak.
Güneşin Zaptı yakın!
Çatında Sevgi-Kucak;
Ben yanmazsam.
Sen yanmazsan.
Biz yanmazsak.
Diyenler,
Demet-Seve Nazım’ı
yana-döne söylerler."

"- Çeek! Madımak-Madımak. Bu Çile nasıl biter?
Kongren Önü Bayram.
Balyoz, Kazma, Kürekle İltica Horan teper.
Atam’ın Büstü Yaslı,
sürünüyor Yerlere,
Nesil-Nesil Sivas’lı."

"- Seev! Madımak-Madımak. Sevgim sana Son Söz’dür;
Müze olası Özür,
Barış kalası Şehir,
Gardaş Yarası Sivas!
Uzat Yanık Elini.
Affedem belki, seni."

"- Tschüss! (*)
Madımak-Madımak."
(Veda’nın Almancası)
Anlayana Saz ola,
Kara Zurnam az ola!

(*) "Çüüüs" diye okunur. Almanca’da "Allaha ısmarladık" demektir.