Daha dün doğdum çok acizim.
Sensizlik zulüm bana, varlığına gebeyim.
Dara düştüm, sen yetiştin: Benim her şeyimsin.
Bugünü geçtim: İhtiyarlıkta bile sana muhtacım Ana.

Dün bugün derken altı yaşıma girdim.
Elimde kâğıt kalem, okulu da ser eyledim.
İlim tahsil edip, adamlığa erdim.
Ne olursam olayım; Yine sana muhtacım ana.

Okuldan okula geçtim; Gurbeti mesken eyledim.
Senden ayrı düşeli: Hayat denen kötüye esaretim.
Yıllar var ki hasretle, kanlı yaşlar dökerim.
Anladım ki Anacığım: Benim varlığımda, yokluğumda sensin..

Gençlik çağlarım gelip kapımı çaldı.
Deli taylar gibiyim, kanım coşup taştı.
Yar sevdim yar üstüne, yinede hasretin bağrımı yaktı.
Yüreğim başkalarında olsa da: Aklım senindir Ana.

Bendeki şu hal on yedi yaşın sevincidir.
Düşünemem aklım zahi, ömrüm viranedir.
Kalemi de attım; Adım şimdi serseridir.
Beni; Bu garip hâlimle bir tek, sen sevip saydın Ana.

Nasihatinle hakk-ı buldum, ALLAH dedim.
Kur- an’ a gark oldum. Hep güzeli söyledim.
Gün geldi elime kına yakıp asker eyledin.
Güzel ANAM; Benim sevincimde, kederimde sensin.

Gün oldu ağladım gün oldu sevindim.
Hayata kapılıp ekmek için didindim.
Kötü elinde namert sözüne yerindim.
Senden başkası nefretimdir Ana.

Lime lime oldu gençliğim. Yılları böyle yedim.
Pembeli günlerden kanlı hayata erdim.
Şöyle böyle derken, yaş yirmi iki derim.
Ne var ki, yıllara gebe olsam da: Sana muhtacım Ana.

Bir kız sevdim; Aklımı bulandırır, ne fayda.
Yaralıdır hayatım bunda sonra.
Bir tabip bulun, ruhum takatsizdir; Ana!...
Senden sonra can yoldaşım, hayat arkadaşım olur bana.

Mahmut Enes derki: Bu şiir, bitmez burada.
Hayatımda olup biteni, bir bir yazacağım mısralara.
En son: Lügat-ı fermanımı yazıp, derim elveda.
Gideceğim fâni olan dünyadan: Üzülme sen, kavuşuruz Ana.


11/09/2007

Mahmut Enes YÜCEL