KALDIRIMLARDA SOLAR MENEKŞELER
Bıçak gibi saplanırken kalbime gökdelenler
caddelerden asfalt göz yaşları süzülür. Silikon dudaklarda plastik gülüşler içimdeki güneşi öldürür. Alışveriş merkezlerinde yağmalanırken hayat kaldırımlarda menekşeler solar. Ezilir ayaklar altında masum çocukluk şehir kötümser bir uykuya dalar. Şehrin duvarlarında kaybolurken sesim varoşlarda dokuma tezgahları homurdanır. Kavruk,çelimsiz işçi çocuklar memleket türküleri mırıldanır. İnsanlık kağıt mendil gibi çöpe atılırken umursamaz vicdanları prangalı robot köleler. Kan ve barut kokulu bu dünyada yeşerecek bir gün özgür çiçekler. NEVZAT ACAR |
varoşlarda dokuma tezgahları homurdanır.
Kavruk,çelimsiz işçi çocuklar
memleket türküleri mırıldanır.
İnsanlık kağıt mendil gibi çöpe atılırken
umursamaz vicdanları prangalı robot köleler.
Kan ve barut kokulu bu dünyada
yeşerecek bir gün özgür çiçekler
güzel şiirinizi kutlarım saygılarımla