GÜNAHIN KALMIŞ BANA
Ruhumun merhameti semaya yol verdikçe
Gözlerimin üstüne tatlı bir his çöküyor Kalbimin her atışı içimde eridikçe Zaman denen mezarı yalnızlığım döküyor. Karanlık ufuklara hiç tahammül edemem Fikrimle uyuturum şeytanın cürettini Zedelenmiş bir aklın arkasından gidemem Sabrım ile çekerim zamanın külfetini. Tabiatın çizdiği cazibeden uzağım Saf duru güzelliğin ihtişamı savursun Mana derinliğinde titrerse gönül bağım Zevkin saatlerinde işleyen zaman dursun. Şehvetin ışığını mabedimde yakmadım Yaradan sevgisiyle besledim hayalimi Şaşalı bir hayata özenipte bakmadım Bu boşlukta doldurmadım zaman denen çilemi. Kuşların lisanını hüzünle dinledikçe Makberin tesirinde mıhlanıp kalıyorum Acının haykırışı bağrımda inledikçe Tarifsiz azaplardan nasihat alıyorum. Pay edildiğim zaman hayran değilim sana İster saraylar kurdur ister parlayan mekan Donattığın dünyadan günahın kalmış bana Nihayetinde yine benim sonsuza akan. Nevzat TAŞKIRAN 14-04-2010 |
Makberin tesirinde mıhlanıp kalıyorum
Acının haykırışı bağrımda inledikçe
Tarifsiz azaplardan nasihat alıyorum.
Şiirin tümü çok güzel. Fakat burası daha hoşuma gitti.
Selamlar.