Ey halime acıyan saki!Mazinin artık çalmasın suskun kapımı Ben zaten bırakmışım anmam o yadını Bir sefilim ki hisleriyle açılan bir gemi Kapattım artık gözlere aşk penceremi Nasıl yanlış yaptım, özümü kaptırdım Hayata bigane kaldım nasılda inandım Ahmaklıktır aşkın bu olduğunu sandım Kendimi avuttum, bahtsızlıkla kaldım Anlatmak o kadar müşkül ki benim için Artık ben kendi haline acıyan divaneyim Gülü, bülbülü neyleyim sanki viraneyim Aşka hasret bir sefil, nankör serseriyim Ey halime acıyan saki, kim bilirdi halimi Hazanın esintisinde unuttum müstakimi Sen hancı ben ise silinenlerdeyim sanki Bir umut kalmadı nihayetim ne zamanki Mustafa Cilasun |
var oldukça umutta vardır...
güzel bir şiirdi...
sevgiyle kalın...