Ve Aynıyla Vaki
Papatya zamanlarıydı
Ada düşlerinin Ezbere severken kırk arşın uzaklar, Tırnak içi bir eskiyi Gülümsedi satır başlarında En sevgilisi bütün zamanların Ve gülümsedi Dudağın en usul yanlarındaki, Dudak büküşü Bir sorunun( a ) şıkkının Cevapsızlığına illa ki... / Ve aynıyla vaki / O gece bir balıkçı kayığında Hüzün döktü su siyahına Bir şiirin cibilliyeti Kara suları indi Yıl yorgunu gelmelerin, Su yüzlerine Salındı yakamoz bulantısı, Boy verilmiş fersaha Saklandı sağ elin yüzük parmağı Günü sevda tuttu Okşadı adı ayıplı hüznü, İçimdeki azize Umuttu belli ki... / ve aynıyla vaki / Sakladı kahkaların içine Dolanmış dilleri saki Halaya kol verdi gece Parmak uçlarımızda susku, Uzakları öptük öylece Utandı siyahların dantellerine Çarşaf kırışığında hece Bağışlandı , Hiçbir sebeplerin bahaneleri Tenlerin fahişesi eller, Ana dilin ahlarına değince Ve sabah yastık ucuna iliştirilmiş, Boylu boyunca bir günaydındı illa ki Ve ya sonraydı , cevapsızlık / Aynıyla vaki / Burgaz.2010 Demir Mutlugil |
KUTLARIM...
SAYGILARIMLA...