Ben deliyimdir,
Bazen olur olmaz haykırırım neden böyle diye.
Neden yarabbim, neden ayrılık var diye,
Her haykırışım boş, fakat döndürsede beni deliye,
Gitmek zorunda kaldım bi elveda diyemeden sevgiliye..

Anlamıştım bizim gemimiz yüzecek kadar büyük değilmiş,
Ve bizim filmimiz izlenecek kadar güzel değilmiş.
Kazınan her ağaçtan baş harflerimiz silinmiş,
İstersek ölelim, gene de mutluluk hakkımız değilmiş.

Öyle lanet bir durum ki ayrılık kimse anlamıyor halinden,
Ateş düştüğü yeri yakıyor, üzülmüşsün ki zaten belli mecalinden,
Ağlama, kıyamam ki gitmek zorunda kalmasam hayalinden,
Tek dileğim bir tanem sıcaklığım gitmesin ellerinden..

Bana sormayı düşünme yeniden sevebilir misin birini,
Yeniden sevebilmek için unutmak gerekir eskisini,
En fazla unutur gibi yaparım sadece eskisi gibi özlemem seni,
Ama yine de sokamam hayatıma senden iyisini..

Ayrıldık işte, ne yaparsın gerisi sana kalmış,
Benim yaşantım şu an itibariyle noktalanmış,
Ruh borcum var Allah’a da kalbimde sanaymış,
Sevmek ödül değil aksine berbat bir cezaymış,
Ve ellerini bırakırken öldürücü an yok mu,
Dudaklarından kulağıma fısıldanan ezgi;
Meğerse kup kuru bi elvedaymış