İFLAH OLMAZ RUHUM
Sirasiz gün akişlarında mevsimsiz zamanlara gebe gün
Kiraç topraklarda çiğ tanesine hasret sessiz bir çiglik Kavgaya hazir yüzümün aksinde düşmanim korkum Yalnizliğima dokundum artik iflah olmaz ruhum Ne zaman başladi hasretlik gün geceden uzakta hep Yollar mi çoğaltiyor mesafeleri dönüşü yok gitmelerde Yol kenari harap evlerin sinmişliğine dönmektir korkum Yalnizligima dokundum artik iflah olmaz ruhum Gökyüzünden ağirca savrulan kar taneleriyle eriyen ; Umudun bittiği yerde tükenişimin elimdeki acisi Yüreğimdeki sonsuzluğun çaresiz kivranişi korkum Yalnizliğima dokundum artik iflah olmaz ruhum |