Bir oyun gibi
Sevecen ama görünmeyen
Bir ilişkimiz var
Sanki bir tiyatro oyunu
Bir perde, bir sahne
Bizde iki divane
Perdenin bir tarafı senin
Diğer tarafı benim
Ekip şahane
Seslendiren de var
Dillendiren de
Kimi ışık tutar bize
Kimi çanak tutar birilerine
En sağlam da senarist
Türlü türlü senaryolar
Sonu bitmez oyunlar
Oyuncu sıkıntımız var
Sadece üç kişiyiz
Sen ben ve aşk
Tek kişilik oynuyorum
Hep nedense
Beklemeyi tercih ediyorsun
Yalnızlığı arkadaş seçiyorsun
Hep perdenin gerisinde
Ya ben; hep önde hep önde
Ben çıkıyorum umut sahnesine
Seni bekliyorum perdenin önüne
Gelsen aşkta gelecek
Dünyayı selamlayacak
İkimizle yıldızı parlayacak
O da umutsuz bu oyun bitmeyecek
Perdeler çekilmeyecek
Bitmez bu oyun
Sence aşkta bir oyun
Ben veda ediyorum
Mecburen son perde
Ama aşk hesabını
Sorar gördüğü yerde
Ey aşk nerdeysen
Gel ; bul derdime çare
Az sonra kapanacak bu perde
Yazık olacak aşkı görmek
İsteyen seyirciye
Kapanıyor son perde…

07.04.2010
Orhan OYANIK