BANAMI DÜŞTÜ
İz bırakmadı yıllar, ömrü tüketti zaman
Ellere huzur verdin, çile bana mı düştü İmzaladın fermanı, bir gün vermedin aman Kullara huzur verdin, çile bana mı düştü Hasret tasına doldum, yürek yandı közlendi Kader peşimde gölge, dert benimle sözlendi Usandı bu mısralar, ağlayıp da sızlandı Yollara huzur verdin, çile bana mı düştü Dipsiz kuyulardayım, bir gününü görmedim Değirmen taşı oldum, döndüm sıra ermedim Gönül bendini yıkıp, cana zarar vermedim Dallara huzur verdin, çile bana mı düştü Yüklendi gam katarı, elim bağlayıp durdum Neşeye veda ettim, her dem çağlayıp durdum Zaman ömürden çaldı, düne ağlayıp durdum Dillere huzur verdin, çile bana mı düştü Yordu umut deryası, dalgalar vurdu taşa Dert peşimde yürüdü, neler geldi bu başa Sürmediysen sefayı, istersen yüz yıl yaşa Yıllara huzur verdin, çile bana mı düştü Baharımı kış ettin, hayır gelmez güzlerde Özüm bıktı usandı, bunca acı sözlerde Viran ettin bağımı, yaş eyledin gözlerde Çöllere huzur verdin, çile bana mı düştü Dost yüreğe sarıldım, kor ataş oldum yandım Bir deli ırmak gibi, hedefe erer sandım Hüsranlar durağımdı, acıya ekmek bandım Yellere huzur verdin, çile bana mı düştü IŞIK derman mı kaldı, gözyaşını silecek Hep kör doğdu dünlerin, gönül nerden bilecek Bülbül erdi sevdaya, goncasına gülecek Güllere huzur verdin çile bana mı düştü Azimet IŞIK 23.02.2010 Saat.03.26 Kumbaba ŞİLE İSTANBUL Not : Şiirime yorumuyla katkıda bulunan Sevinç İNAL hanıma saygım çokçadır |