BİR ZAMANLARGüneş ağır ağır doğarken tan’da Çılgın bir mutluluk,sevinç sarardı Mevsimler değişti sanki bir anda Ümitlerim bir bir söndü karardı Deli mevsimimde, sanki sarhoştum Uçuk sevdalarla sel olup coştum Gayesiz hedefsiz bir hayli koştum Doymayan hevesler beni yorardı Bitmeyen arzular, bitmeyen çile Kandım bu rüyaya ben bile bile Bunca çırpınıştan ne geçti ele Diyerek vicdanım hesap sorardı Buğulu gözlerle aynaya baktım Kopuk hayallerden gerçeğe aktım Geride bir yığın keşke bıraktım Şakaklar ağardı, gözler morardı Saçlarım dökülmüş, çökmüş şakaklar Yüzümde çizgiler nice sır saklar Hayat sarayında yıkık sokaklar Bana miras kalan yalnız zarardı Ey Bülbül zarardan dönmek de kardır Her kışın arkası mutlak bahardır Her günahın affı, tövbesi vardır Yoksa pişmanlıklar neye yarardı |