VEDASIZ AYRILIĞA BOYUN BÜKÜŞ


“Anneniz yanımda ya,
Neden ki bu iç çekişiniz?” deme,
N’olur babam gönül koyma bizlere
Doyamadım ben ne sana ne anneme.
Akıp giderken günler su gibi elimizden,
Hak haber de vermişken bellerle bize,
Konduramadık ölümü o nur yüzlüme.
Bin umudu sardık da bağrımıza,
Hep belkilerle geçirdik
-Yok geçirmedik,
Bitirdik günleri de-
Bilemedik ki biz,
Vakitsiz geleceğini ölümün.

Annem!
Canım annem!
Biricik annem!
Kaç aydır seslenemedim sana…
Çığlık çığlık adını haykırdım geçen gün boş evinde;
Seslendim içeri odaya
“Annemmmm!” diye
Kimseler duymadı,
Sen duymadın,
“Ne oldu kızım?” demedin,
“Sus…” demedin.
Çığlığımı duvarlar duydu;
Sadece perdeleri kalan,
Hatıralara sarılı evimiz duydu,
Yuvamız duydu…

Yuvamız yok ki artık
Dağılıp gitti hanelere…
Bin bir parçaya bölünüp
Yavrularının evinde yaşamaya,
Torunlarını okşamaya,
Onlara günaydın demeye,
Onlarla uyumaya gitti eşyaların.

Annem!
Ah annem!
Yüreğimde acın hiç kabuk bağlamasın…
O kabuk bağlandıkça
Korun alevlensin yeniden
Ve sevgin, buradayım deyip
Çığlık çığlık büyüsün gözlerimde;
Demlensin gözyaşlarımda özlemim…

Annem!
Canım annem!
Ömrümün en acı bayramını yaşadım annem.
Her bayram sabah ezanında
Kılar da namazını
Kur’an okurdun ya biz çocukken
Senin sesinle girerdik bayram sabahına.
Bu bayram sabahında ezanlar sensiz okundu…
Namaz kıldığın odanda
Ruhun gezinirken
Ağlıyor muydu bedenin sensiz?
Oğulların namaza gidiyor annem,
“Kalk hadi,
Uğurla onları diyemedim.”
Sustuk kaldık öylece…
Çığlık çığlık haykırmadık,
Tıkandık hepimiz…
Büküldük, küçüldük;
Sen büyüdün yüreklerimizde…
Kucakladı bizi,
Aldı sevgin
Götürdü hepimizi bir bayram sabahı,
Götürdü babamın elini öpmeye…
Bu nasıl kavilleşmeymiş!
Bayram sabahını mı bekledin o iki gün
“Al beni, al!” diye yalvarırken bilinçsizce?
Açamadığın o gözlerinle
Kime uzattın o ellerini?
Nasıl bir bilinmezliktir ki bu
Ve nasıl bir yüce sevgidir;
“O verdi, o aldı.” dedirtir.

Şimdi
O duvardaki resmi çektirdiğimiz yıllardaki gibi
Sanki siz yanımızdasınız…
Öğütleriniz kulaklarımızda,
Sevginiz ısıtıyor yüreklerimizi
Ama
Hep bir yanımız eksik,
Bir yanımız yitik…
Evlât, torun, gelin, damat
Olduk birbirimize kanat.
Görün bizi!
N’olur duyun bizi!
Bir gece olsun girin rüyalarımıza da
Koklayın saçlarımızı…
Öpelim n’olur ellerinizi…
Camdan el sallayın yine
Ve su dökün ardımızdan
N’olur!

27 Kasım 2009 anısına



1.4.2010
SERAP HOCA