SON İSTASYON HAYDARPAŞABir bilinmeyene başladı yolculuk, Haydarpaşa treninin son vagonunda… Her bir istasyonda koşuşan insanlar, Her insanda ayrı bir telaş var. Kimi yolculuğun başına, Kimi de yaklaşmakta sonuna. İnen kucaklamıştır finish bantını Binen anlık yaşamında, Yer kapma yarışında.. Makas sesinin ahenginde, Asılı kalır gözler pencerede. Bir yandan unutmak çabasında geçmişi, Diğer yandan geleceğin hayalini kurmakta. Trenin acı çığlığı, Bir anda yırtar atar hayalini çizdiğin tüm sayfaları.. Ya müjdeler anlık yaşamın sonunu, Ya da yeni yolculukların verir başlangıç startını.. Ard arda sıralı vagonlar arasında. Başlamıştır bir kovalamaca.. Hep bir adım öndedir nedense.. Bir sonrakinden önde giden Dönüp ardına bile bakmadan An farkıyla yaklaşılır yaşama. Önde gidenin ardından.. Oysaki; Bu ne telaş.. Bu ne kovalamaca.. Bu ne kulakları yırtan, Canhıraş bir haykırış..? Bildirmeye ne gerek var sanki, Herkes beklemekte sırasını.. Ha bir an önce, Ha bir an sonra.. Mutlaka ama mutlaka.. Herkesin ineceği tek noktadır O son istasyon…. Haydarpaşa Haydarpaşa treninde izmit-pendik arası Raylar üzerinde kayan yaşamım Ferah Yılmaz-Dağarcık 07.04.2007/13,05 BU ŞİİRİN HİKAYESİ İstanbul Taksim Mis Sokakta, Şair Çıkmazındaki şiir dinletisine gitmek üzere bindiğim HAYDARPAŞA treninde rayların üzerinde kayan 2 saatlik yaşamımın bana anımsattığı son durak.... |
çok güzeldi şiirin verdikleri
sevgilerle kalın