SUSKUN GİDİŞ...
Astım tüm sevgileri eleğe,
Küskünüm sanılmasın birilerine, Bakıp bakıp resmine Dönüyorum geldiğim yere. Oysa canımda can/dı bildiklerim, Rüya değildi gördüklerim. Kırgınlığım yok kimseye Hasretim dediğim sevmeye Gidiyorum gömülmeye.. Yeniden sever miyim, kim bilir Ya döner miyim, yaşar mıyım Kayıp bir şehirde kimsesiz... Yansısın ay ışığı zifiri bir karanlığa, Samanyolunda ki aşk kızı, Yeniden aydınlatır mı bu yüreği? Semadan balkonuma bıraktıkları kanatlarını, Toplarlar mı huhu kuşları? Kara sevdanın, ak yüreklisi! Yalansız sevgilerin sadık bekçisi! Seviyorum diye diye, Geldin bu günlere niye... Olmadı ne bir riya, ne bir yalan dilinde Yaşattın bir meçhulu delice sevginde. Ay bulutta saklı, ışığı yetersiz Arama artık denizde yakamoz Kır kalemini, yırt sayfaları Göm içine sevgini göm Ve al başını git! Öğrendiğini sandığın alfabe, Ne cennette irem, Ne de can/ da can. Çöldesin unutma, Gördüğün aslında serap… Ve sen sevmeyi diledin Sevilmeyi değil… Şimdi, samanyolunda sevgilerden artıklarım Siyah bir gülde bıraktıklarım Hoşça kal bir tanem Gidiyorum ben…. Aydın Ist. 29 Mart 2010 Şiirime güzel yorumuyla ruh katan Hüzün Şairi, Sayın Niğmet Yıldız Hanımefendi’ye teşekkür ederim. |
Kalemin daim olsun..